Przyłącze kanalizacyjne to przewód łączący wewnętrzną instalację kanalizacyjną zakończoną studzienką w nieruchomości odbiorcy z siecią kanalizacyjną, na odcinku od studzienki do sieci kanalizacyjnej, zaś przyłącze wodociągowe to przewód łączący sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług na całej swej długości. Tak uznał SN w uchwale siedmiu sędziów z dnia 22 czerwca 2017r., sygn. akt III SZP 2/16. Spór dotyczył tego, czy inwestor musi płacić za odcinek, który biegnie poza terenem jego posesji.

SN podjął uchwałę niezwykle istotną z punktu widzenia inwestorów, którzy będą podłączać się do sieci wodociągowych lub kanalizacyjnych. O ile nie było wątpliwości, kto ponosi koszty budowy tych przyłączy (inwestor), o tyle duże wątpliwości w praktyce, a także orzecznictwie i doktrynie odnosiły się do tego, czym to przyłącze jest. W uproszczeniu – za jaki odcinek płaci inwestor, a za jaki przedsiębiorstwo wodno – kanalizacyjne.

Sprawa jest znacznie prostsza, jeśli chodzi o przyłącze wodociągowe. Sąd wskazał, że skoro w ustawowej definicji przyłącza wodociągowego nie występuje pojęcie granicy nieruchomości, to granica ta nie ma żadnego znaczenia przy wyznaczaniu tego odcinka. Tym samym nie ma wątpliwości, że przyłączem tym jest przewód łączący na całej długości sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją w nieruchomości odbiorcy usług (także poza granicami tej nieruchomości).

W przypadku przyłącza kanalizacyjnego, z uwagi na bardziej złożoną definicję, wątpliwości interpretacyjnych było więcej. Ostatecznie przyjęto, że w przypadku, gdy na posesji znajduje się studzienka, wówczas przyłączem jest odcinek od studzienki do sieci, bez ograniczenia odcinka wyłącznie do granicy posesji.

Źródło: Gazeta Podatkowa Nr 55 (1409)

Wydawnictwo Podatkowe GOFIN Sp. z o.o