W Poznaniu powstanie osiedle mieszkaniowe zbudowane w technologii prefabrykacji. To współczesny odpowiednik tzw. wielkiej płyty. Zaplanowano budowę sześciu pięciokondygnacyjnych budynków w oparciu o dokumentację przygotowaną przez lokalne biuro architektoniczne. Prace rozpoczną się na wiosnę a pierwsi mieszkańcy będą się mogli wprowadzać już na początku 2019 r. Dodajmy, że w przypadku technologii tradycyjnej podobny proces inwestycyjny potrwałby około 21 miesięcy. Inwestor deklaruje, że chce skupić się na rozwiązaniach technicznych, szczególnie w zakresie konstrukcji budynku. Do tego mają dojść inteligentne instalacje, izolacja termiczna „wykraczająca poza obecne standardy” i dobra akustyka.

Czym w ogóle jest prefabrykacja? To technologia polegająca na wytwarzaniu wielkowymiarowych elementów budowlanych sposobem przemysłowym. Co najważniejsze, odbywa się to poza miejscem budowy. Elementy powstają w halach fabrycznych, a następnie są dostarczane na plac budowy transportem samochodowym, kolejowym lub nawet statkami. W Szwecji buduje z nich rocznie 1-1,2 tys. mieszkań. Szwedzi preferują technologię prefabrykowaną, bo budowa takich domów trwa zwykle o 25-30% krócej niż wznoszonych metodą tradycyjną, czyli bloczków lub cegieł. Ponadto współczesna „wielka płyta” w bardzo dużym stopniu uniezależnia inwestorów od warunków atmosferycznych, co przyspiesza czas przekazania klientom gotowych mieszkań. Dla odmiany polscy deweloperzy bardzo rzadko sięgają po tę technologię. Z danych GUS wynika, że w budownictwie mieszkaniowym dominuje u nas technologia tradycyjna. Daleko w tyle jest monolityczna. Natomiast budynków wznoszonych w technologii wielkopłytowej i wielkoblokowej jest jak na lekarstwo. W 2016 r. powstało ich zaledwie 7, a udział w łącznej kubaturze wynosił 0,3%.

(źródła: http://www.muratorplus.pl, http://businessinsider.com.pl)