Wspólnota mieszkaniowa nie może obciążać właścicieli małych i dużych mieszkań takimi samymi opłatami za zatrudnianie ochroniarza. Muszą być zróżnicowane.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku przesądził, że właściciele lokali we wspólnocie nie płacą tyle samo za ochronę. Wysokość ponoszonych opłat zależy bowiem od wielkości udziału w nieruchomości wspólnej. Im jest on większy, tym większa jest powierzchnia lokalu. A to oznacza, że więcej powinien płacić właściciel dwustumetrowego apartamentu od właściciela małej kawalerki.

W tym konkretnym wypadku gdański Sąd Apelacyjny zajmował się sporem między wspólnotą mieszkaniową a kilkoma właścicielami. Chodziło o uchwałę wspólnoty, która przewidywała niesprawiedliwy system pokrywania kosztów zatrudniania ochroniarzy. Wszyscy właściciele mieli płacić po równo. Większość akceptowała taki system. Nie wszyscy jednak. Kilku właścicieli nie chciało się dokładać do większych lokali. Zaskarżyli więc uchwałę wspólnoty mieszkaniowej. Zarzucili jej naruszenie ustawy o własności lokali. Wynika z niej, że większość koszt/ów zależy od wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej. Pytali też, dlaczego mają płacić więcej, skoro mają małe mieszkania. Ich zdaniem  taki sposób ustalenia opłat za ochronę jest zwyczajnie niesprawiedliwy. Są Okręgowy w Gdańsku stanął po stronie skarżących. Uchylił część uchwały dotyczącą kosztów ochrony. Jego zdaniem właściciel kawalerki nie może płacić tyle samo za ochronę budynku, co właściciel dużego apartamentu. A to dlatego, że przepisy wyraźnie to różnicują.

Sprawa się jednak nie zakończyła, od wyniku odwołała się tym razem wspólnota mieszkaniowa. Nic nie wskórała. Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił jej skargę. Przypomniał, że właściciele lokali partycypują w pożytkach i przychodach dotyczących nieruchomości wspólnej. Ponoszą też wydatki i ciężary związane z utrzymaniem proporcjonalnie do udziału w nieruchomości wspólnej. Odstępstwo od tej zasady jest możliwe, ale tylko dla lokali użytkowych. Mówi o tym artykuł 12 ust. 3 ustawy o własności lokali. Wynika z niego, że w tym wypadku przepis zezwala na zwiększenie zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości, jeżeli uzasadnia to sposób korzystania z lokali użytkowych.

W tym konkretnym wypadku nie chodziło jednak o lokale użytkowe, ale o mieszkania. Doszło więc do naruszenia ustawy o własności lokali.

- Nie ma przy tym znaczenia, że większość właścicieli lokali opowiedziała się za takim rozwiązaniem, tzn. za równym podziałem kosztów ochrony budynku – uznał sąd.

                     Źródło: Rzeczpospolita nr 240 (11180), 15 października 2018 | Prawo | Renata Krupa-Dąbrowska